Een paar jaar geleden was er de Nationale Inburgering Test. Met de hakken over de sloot bleek ik te zijn ingeburgerd. Ik zat er dus nog al eens naast met mijn antwoorden. Zo dacht ik dat oud frituurvet bij chemisch afval thuishoorde maar dat was niet zo. Het is biologisch afbreekbaar en mag dus bij het gewone afval. Of deze: waar is de bloembollensector het grootst? Ik dacht dat dat Zuid-Holland was (Keukenhof en zo). Oeps, alweer fout! Niet Zuid-Holland maar Noord-Holland bleek het goede antwoord.

Nog zo een. De rechter heeft de inbreker veroordeeld tot een onvoorwaardelijke gevangenisstraf en heeft gezegd dat hij naar de gevangenis moet. De inbreker is het hier niet mee eens. Wat moet hij in ieder geval doen? Ik kon kiezen uit de volgende antwoorden: A. tegen de uitspraak in hoger beroep gaan, B. zijn excuses aanbieden of C. de uitspraak van de rechter opvolgen. Nou, dacht ik, als je het niet eens bent met de uitspraak van een rechter dan moet je in hoger beroep gaan. Zo werkt dat in Nederland. Dus ik koos voor A. Alweer fout! Het moest antwoord C. zijn: de uitspraak van de rechter opvolgen. Want, aldus de toelichting, het "venijn zit hem in de woorden ‘in ieder geval’. Hij mag zelf weten of hij in hoger beroep gaat, als hij het er niet mee eens is. Excuses hoeven niet. Wel moet iedereen luisteren naar de rechter en doen wat hij zegt". Niet goed begrepen dus. Conclusie: ik ben amper ingeburgerd.

Je kunt je afvragen of het op deze manier testen van iemands niveau van inburgering enige zin heeft. Ik werd hier een dezer dagen weer eens aan herinnerd. Ik stond bij een supermarkt. Een Marokkaanse man van een jaar of veertig kwam naar buiten met een plastic tas met wat boodschappen. Hij pakte zijn fiets, stapte op. De tas kwam tussen de spaken van zijn voorwiel. Daarbij werd een pak melk opengescheurd. De melk stroomde door de tas op de grond en spatte tegen zijn broek aan. En wat deed de Marokkaan? Hij riep: 'Kut!' Die is ingeburgerd, dacht ik bij mezelf.

© JOHAN BLAAUW

maart 2008

naar begin