www.
johanblaauw.nl
Plein
Op het balkon sta ik te kijkennaar de mensen op het plein:
in bonte kleuren raken ze het asfalt aan,
wachtend op de tram of voor het rode licht,
in gedachten ergens anders, lachend soms,
lichtvoetig lopend of met zware tred,
torsend de last die niemand kent.
Piepend remt een auto en een moeder
gilt omdat haar kind zich voor een
ogenblik bevrijd had van haar hand,
bedoeld om veiligheid te schenken,
doch gevoeld als knellend koord,
dat het naar vrijheid snakkend leven
eindelijk had weten te verbreken.
Ergens anders valt een oude dame
languit voor de tram. Teder
helpt een man uit zuidelijke streken
haar weer op de been, nadat priester
en leviet er met een wijde boog
omheen gelopen waren, aangezien
hun taak en opdracht elders liggen.
Even later staan twee ambulances
en politiewagens op het plein,
nog weer later arriveert een busje
van de vreemdelingendienst, met tralies.
De man uit zuidelijke streken, die
met zoveel liefde deze oude vrouw
geholpen had, wordt afgevoerd - illegaal.