www.
johanblaauw.nl
Levensbeelden
Lucas 15 bestaat uit drie gelijkenissen. De gelijkenis van het verloren schaap. De gelijkenis van de verloren penning en de gelijkenis van de verloren zoon.Een drieluik. Rijk aan beelden. Wat er verteld
wordt, kun je je tegelijkertijd heel goed voorstellen. Die man die het
zoekgeraakte schaap vindt en het innig blij op zijn schouders tilt. Of
die vrouw die een munt verliest, hem weer vindt en het uitgelaten vertelt
aan haar vriendinnen en buren.
In zijn boekje "Levensbeelden" (Kampen 1986)
schrijft de theoloog Piet Zuidgeest over de waarde en het belang van beelden
in ons leven. Hij spreekt van levensbeelden wanneer ze iets weergeven van
hoe we onszelf zien in relatie tot onszelf en de wereld om ons heen.
Nu heb ik me afgevraagd of deze gelijkenissen
uit Lucas 15 ook levensbeelden kunnen zijn. Dus beelden die ons kunnen
helpen bij onze dialoog met onszelf. Ik beperk me tot de tweede gelijkenis.
Die van de verloren penning.
"Welke vrouw die tien munten heeft,Nu is huis van oudsher ook een symbool voor ons leven. Hierop doordenkend kun je zeggen: ons leven, ons huis staat vol met meubels. We hebben ons leven gestructureerd, we weten waar alles staat, waar onze meubels voor dienen en waar we kunnen vinden wat we nodig hebben. We hebben zo onze manier van omgaan met mensen en van oplossen van problemen en conflicten. Maar al doende zijn we - als deze vrouw - een munt verloren.
steekt niet, als zij één munt kwijtraakt,
een lamp aan, veegt niet het huis aan
en zoekt niet zorgvuldig tot ze hem vindt?
Als ze hem gevonden heeft, roept ze
haar vriendinnen en buren bijeen en zegt:
'Wees blij met mij,
want ik heb de munt gevonden
die ik kwijt was.'"
(Lucas 15 : 8 - 10)
De vrouw had tien munten. Hiervan is ze er één kwijtgeraakt.
Tien is vaak een symbool voor heelheid, compleetheid. Zo geduid kunnen we die munt zien als iets wat we in ons leven zijn kwijtgeraakt, verloren of zoals iemand dit treffend noemde: kwijt hebben opgeborgen. Maar … wel degelijk iets dat bij ons hoort en van onszelf is. Je vermogen bijvoorbeeld om te kunnen genieten, te kunnen lachen of huilen. Levensmunten die we kunnen kwijtraken en dolgraag terug willen vinden.
De rijkdom van dit soort beelden maakt het mogelijk vaak ook nog andere aspecten te onderscheiden. Zoals hier het gegeven, dat de vrouw haar munt zelf terugvindt. Inderdaad, verloren levensmunten kun je natuurlijk alleen zelf terugvinden. Dat kan een ander niet voor je doen. Iemand anders kan ons wel erbij helpen, onder andere - om het beeld aan te houden - door onze meubels op te tillen zodat we er zelf onder kunnen kijken of de munt daar misschien ligt. Tussen veel stof dat we er ongetwijfeld ook zullen ontdekken. Zo kan zo'n beeld ons inzicht doen groeien dat elkaar helpen wel eens meer zou kunnen bestaan uit het optillen van meubels die al lang op een vaste plaats staan dan het maar eens even opnieuw inrichten van andermans huis.
Het bijzondere van deze levensbeelden vind ik, dat ze onze fantasie prikkelen en ons zodoende dichterbij ons zelf brengen en het geheim van ons leven.